“Afgelopen week hoorde ik van een cliënt dat hij bijna een jaar heeft gewacht voordat hij hulp zocht bij een psycholoog.”
De drempel
Voor velen onder ons is de drempel om naar de psycholoog te gaan nog steeds erg hoog. In landen zoals bijvoorbeeld Amerika is de psycholoog niet meer weg te denken uit de samenleving. Daar heeft bijna iedereen zijn shrink. Je gaat met je problemen naar de shrink net zoals je naar de apotheker of de drogist gaat voor medicatie. Hier in Nederland gaat het er heel anders aan toe. Mensen lopen jarenlang rond met psychische klachten. Deze klachten worden vaak deel van hun leven. Je ziet mensen veranderen door hun klachten. Ze zijn vaak moe, de blik in hun ogen is mat en hun lichaamstaal is vaak minder energiek.
“Hij had een beeld over psychologen dat je alleen naar de psycholoog ging als je gek was.”
Een jaar gewacht
Afgelopen week hoorde ik van een cliënt dat hij bijna een jaar heeft gewacht voordat hij hulp zocht bij een psycholoog. Ik zag deze cliënt, die ernstig was getraumatiseerd, afgelopen week voor de laatste keer. Ik vroeg hem naar zijn ervaringen en wat hem er destijds toe bewogen heeft om naar een psycholoog te gaan. Tijdens ons intakegesprek had ik het idee dat hij mij nog niet vertrouwde. Hij keek ietwat achterdochtig. Kennelijk voelde hij zich nog niet op zijn gemak, wat ook enigszins begrijpelijk is. Je bent voor de eerste keer bij iemand die je niet kent en je hebt het idee dat diegene alles ziet. De keer daarop verliep het gesprek op dezelfde manier en het duurde even voordat er een vertrouwensrelatie ontstond tussen hem en mij. Dit was dan ook de reden dat ik hem de vraag stelde hoe hij bij mij – ‘de psycholoog’ – terecht was gekomen.
“Wat zouden ‘de mensen’ ervan vinden als ze erachter zouden komen dat je naar een psycholoog ging?”
Spijt
Hij vertelde dat hij heel veel vooronderzoek had gedaan voordat hij daadwerkelijk contact zocht met een psycholoog. Hij had een beeld over psychologen dat je alleen naar de psycholoog gaat als je gek bent. En wat zouden ‘de mensen’ ervan vinden als ze erachter komen dat je naar een psycholoog gaat? Zouden ze hem niet voor een gek aanzien? En zijn werkgever? Wat zou die doen als hij erachter kwam dat hij bij een psycholoog liep? En wie was bovendien die psycholoog? Kende ze zijn familie en vrienden? En zou ze niet alles doorvertellen? Dit en nog meer vragen hielden hem lang bezig en het heeft uiteindelijk een jaar geduurd voordat hij zich meldde. En daar heeft hij nu overigens heel veel spijt van. Hij zag nu in dat hij met zijn zoektocht een jaar had verspild en dat hij – als hij eerder aan de bel had getrokken – veel eerder over zijn angsten heen zou zijn geweest.
“Hij kan nog steeds niet geloven dat hij ‘door het volgen van de vingers met zijn ogen’ af is van zijn trauma.”
De drempel over
In dat ‘verloren’ jaar had hij niet stilgezeten vertelde hij. Hij gaf aan dat hij had uitgezocht dat je niet gek hoefde te zijn als je werd geholpen door een psycholoog. Ook had hij uitgezocht dat de psycholoog samen met hem op zoek zou gaan naar de oplossing van zijn problemen. Hij zei dat hij navraag had gedaan bij zijn neven, vrienden, zus en moeder. Zo kwam hij erachter dat hij alles mocht vertellen en dat de psycholoog een beroepsgeheim heeft. Zijn zus heeft ook eerder bij een psycholoog gelopen en was daar enorm van opgeknapt vertelde hij. Zij was ook degene die hem had aangemoedigd om hulp te zoeken.
“Hij zat ontspannen in zijn stoel, lachte, maakte zijn zinnen af en maakte goed oogcontact.”
De therapie
Hij gaf aan dat hij blij was dat hij hulp had gezocht en dat hij dat opnieuw zou doen als het nodig mocht zijn. Hij vertelde dat hij tijdens de EMDR sessies door een hel was gegaan. Na een sessie had hij drie tot vier dagen last van een sombere stemming. Hij merkte ook op dat hij angstig en onrustig werd na een sessie. Hij gaf aan dat hij vaak de neiging had om afspraken af te zeggen. Want hij moest tijdens de therapie iedere keer opnieuw door de nare gebeurtenis heen. Maar het effect van de EMDR hielp hem erdoorheen. Hij is nog steeds verbaasd over het verrassende effect van de therapie. Hij begrijpt er niks van, maar hij weet dat het werkt. Hij kan nog steeds niet geloven dat hij ‘door het volgen van de vingers met zijn ogen’ af is van zijn trauma. Hij vertelde dat hij blij was dat hij had doorgezet. Zo merkte hij bijvoorbeeld op dat hij meer energie had gekregen en rustiger was geworden. Hij was ook niet zo snel geïrriteerd en hij kon zich opnieuw ontspannen. Terwijl hij dit vertelde lette ik op zijn lichaamstaal. Hij zat ontspannen in zijn stoel, lachte, maakte zijn zinnen af en maakte goed oogcontact. Dit was destijds niet zichtbaar tijdens het intakegesprek en in vele gesprekken daarna ook nog niet.
“Het leven is om ervan te genieten!”
Wacht geen jaar!
Herken jij iets in het verhaal van mijn cliënt? Loop jij ook met rond met klachten? Dan hoop ik dat jij geen jaar zult wachten. Het leven is om ervan te genieten! Je mist veel als je geen oplossing zoekt voor je klachten!